Sadece bir yıldır evlilerdi… Ama her gece, kocası annesinin odasında uyuyordu.

Derken o yağmurlu gece geldi.

Arda yine aynı cümleyi söyledi:

“Annemin yanına biraz bakayım, hemen gelirim.”Elif onu sessizce izledi.

Ve gördüğü şey, onu derinden sarstı.

Arda, annesinin yanında uyumuyordu.

Yatağın kenarında oturmuş, Nermin Hanım’ın titreyen elini tutuyordu.

Kadının sesi ince bir fısıltıyla çıkıyordu:

“Gitme… Lütfen gitme Ahmet… Tıpkı baban gibisin… Beni bırakma.”

Elif’in nefesi kesildi.