Elif ve Arda, sıcak bir bahar akşamında, ailelerinin kahkahaları arasında evlenmişlerdi.
Arda tek çocuktu; annesi Nermin Hanım’a her zaman çok yakındı.
Nazik ve şefkatli Elif, kayınvalidesinin sevgisini kısa sürede kazanmıştı.
Ama düğünlerinden sadece bir ay sonra Elif garip bir şey fark etti:
Her gece, Arda yanında biraz vakit geçirdikten sonra “Uyuyamıyorum” diyerek sessizce annesinin odasına gidiyordu.