İki yıl önce, on sekiz yaşındaydım

herhalde doğrudur,” dedim. Ve gönderdim. Sonrası yokuş aşağı. Birkaç gün ses yok. Sonra yeni bir bahaneyle daha istedi. Ve bir gün telefon tamamen sustu. — Uyanış O gece, karanlık odada yalnız otururken, aynaya baktım. Gözlerimden yaş süzülüyordu. Ama bir yandan içimden bir ses fısıldıyordu: “Hâlâ bir kadınım. Ama aynı zamanda hâlâ akıllı bir kadınım. Hata yaptım. Ama herkes yapabilir. Önemli olan, bir daha aynı kuyuya düşmemek.” Oğlumu aradım, durumu anlattım. Utandım ama içimi döktüm. Oğlum dedi ki: > “Anne… sen sevgiye açsın, anlıyorum. Ama kötü insanlar bunu kullanır. Bundan sonra kendini böyle adamlara kaptırma. Biz varız. Seni yalnız bırakmayız.”