Doğduğunda ailesi tarafından bir çöplüğe atılarak terkedilmiş

Doğarken ailesi tarafından bir çöplüğe atılarak terk edilmiş ve çocuk esirgeme kurumunda büyümüş olan Murat Akman ne kadar isterse 18 yaşında evde bilgi sahibi olmak kurumdan öğrenmek zorundaydı. Ancak kurumda ki öğretmenlerle bölünmemiş ve oradaki temelleri gerçekleştirmek için elden gelebilmiştir. Askerlik görevini komando olarak yerine getirirken yasal olarak kendisine bağladığı maaşı kişilerin başvurusu için kuruma göndermeye başlandı. Sonrası çok acı..

(DE''VAMII İLK Y.OR''UMDA)

HABERİN devamı için görsellere tıklayarak ilerleyiniz

Murat akman
Doğduğunda ailesi tarafından bir çöplüğe atılarak terkedilmiş ve çocuk esirgeme kurumunda büyümüş olan Murat Akman ne kadar istemese de 18 yaşına geldiğinde evi bildiği kurumdan ayrılmak zorunda kalmış . Ancak kurumda ki öğretmeniyle bağlantısını hiç koparmamış ve oradaki çocuklara yardımcı olabilmek için elinden geleni yapmış. Askerlik görevini komando olarak yerine getirirken devletin kendisine bağladığı maaşı çocukların ihtiyaçları için kuruma göndermeye başlamış . Sonrası çok aci.. DEVAMII İÇİİN GÖR.SELLE.RE DOK/UNUNUZ,..

Bu yazı bir komando er mektubudur ve siz bu mektubu gazeteden okuyorsanız ölmüşüm demektir. Bir ailem olsaydı bu mektubu onlara yollamak isterdim ama yok. Size koğuştaki ranzamdan yazıyorum. Şuan etrafımda Adana, Ağrı, Sivas, Edirne, Diyarbakır, Ankara, Antalya, İzmir, Urfa, Trabzon….. Türkiye’nin dört bir yanından birbirini tanımayan ama birbirlerinin canını korumaya yemin etmiş bir sürü asker var. Birazdan operasyona gideceğiz, tek dileğimiz kayıp vermeden geri gelmek. İlerde ölürsem diye bir mektup yazmak çok zor.

İlerde ölürsem diye bir mektup yazmak çok zor. Aklına getirmek istemez ya insan ölümü, hani her zaman bir umut vardır ya…. Askerliğim bittikten sonra yırtıp atacaktım bu mektubu ama şu an okuyorsanız yırtıp atamadım demektir. Zaten pek de kalem tutmaz elim. Silah tutmayı daha iyi bilirim. Sizi korumam için siz öğrettiniz silah tutmayı. Tuhaf olan siz bu mektubu okurken ben neden öldüğümü bile bilmiyor olacağım. Ya bir mayına bastım ya da yediğim birkaç kurşun.

Bileniniz var mı ben nasıl öldüm? Kışlada her televizyona bakışımda bir birinizi öldürdüğünüzü, birbirinizin canını yaktığınızı gördüm. Müziğin sesini çok açtı diye komşusunu vuranlar. Gücü kadına yetenler. Cebindeki on lirası için adam vuranlar…. Kız arkadaşına baktı diye alayını bıçaklayanlar. Bileniniz var mı ben kimi korumak için öldüm? Eti az pişti diye garsona çıkışan adam; sen rahat uyu diye kurşunlar başımın üstünden geçerken ben dağda her bulduğumu kesip yedim.

Arabasını solladılar diye levyesini kapıp arabadan inen adam, beni bir çöp bidonuna atıp giden anam; söylesene ben kimin için öldüm? Yetimhanede ve askerde en güzel şeyin ekmeğin bölmek olduğunu öğrendik biz. Peki, size neyi bölmeyi öğrettiler? Sizi önce Allah’a sonra birbirinize emanet ediyorum. Ben sizden razı odum Allah da sizden razı olsun.” Amin, amin, amin…. Şehit komanda Er Murat Akman’ın ibretlik o son mektubu tüm insanlığa ders veren nitelikte. “Birbirini tanımayan ama birbirlerinin canını korumaya yemin etmiş” ne kadar içten, ne kadar vakur, ne kadar samimi, ne kadar dostça bir cümle Yerin nur mekânın cennet olsun şehidim. Tüm şehitlerimize bir kez daha Allah’tan rahmet diliyorum

Reklamlar

Doğduğunda ailesi tarafından bir çöplüğe atılarak terkedilmiş

Bunları da İzleyebilirsiniz