6-7 yaşlarımda farkettim

Büyük ablam evlenmişti. Eniştem sık sık gelir giderdi. İlk zamanlar bana normal bir yetişkin gibi davranıyordu. Ama sonra… zamanla sözleri değişmeye başladı. Gözleri daha uzun bakar olmuştu. “Ne kadar güzel yüzün var,” dediği anları hatırlıyorum. O anlar kafamı karıştırırdı. Hem bir yetişkinin ilgisi hoşuma gidiyordu çünkü sanıyordum ki beni anlıyor… Ama içimde bir huzursuzluk, adını koyamadığım bir rahatsızlık büyüyordu.

Bir gün bana şöyle dedi: