Kolsuz Bir kadın

Annesinden öğrendiği gibi… Parmak uçlarıyla değil, ayak parmaklarıyla tuşlara basıyor, sanki bir rüya gibi çalıyordu. Parçanın adı “Selden Doğan Sevgi”ydi; kendi bestesiydi.Jüri ayağa kalktı, seyirciler hıçkırıklara boğuldu. Yarışmayı kazandı. Ama daha önemlisi, o gece milyonlarca insan televizyon başında ağladı. Çünkü ekranın köşesinde Fatma Ana oturuyordu; ayaklarını göğsüne çekmiş, gözleri dolu dolu oğlunu izliyordu.Deniz ödülü aldıktan sonra mikrofonu eline aldı ve sadece şunu söyledi:“Benim annemin kolları yoktu, ama dünyanın en büyük yüreği vardı