Adım Zübeyde 3 yıldır dulum ailemle yaşıyorum, bugüne kadar masraflarımı

Bir gün buradan kurtulacağım.” Ve işte o gece… yazdığım o cümle nihayet gerçeğe dönüştü. Ağabeyimin yanında yürürken gözyaşlarım süzülüyordu. Ama bu defa acıdan değil, yeniden doğuşumdan. Ben artık geçmişin karanlığında bir numara değil, adımla yaşayan bir insandım: Zeynep