Okunmasını gereken bir yazi

Gözlerimin içine bakmaya cesaret edemedi. “Bu bir hataydı,” diye fısıldadı. “O an ne yaptığımı bilemedim. Sana söylemek için ne kadar çabalasam da dilim tutuldu.”

Sessiz kaldım. İçimde büyük bir savaş vardı; bir yanım her şeyin sona erdiğini biliyordu, diğer yanım ise onca yılın hatrına bir şans daha vermek istiyordu. O an, o evde kalmak istemedim. Bir süre daha sessiz kaldık, ama bu sessizlik hiçbir şey çözmüyordu.

“Gitmeliyim,” dedim sonunda. “Kafamı toparlamam lazım. Sana ve bu duruma nasıl yaklaşacağımı bilmiyorum, ama şimdi burada olamam.”