Ben Hatice, henüz 2 yıllık evliyim

O an, içinde bir sıcaklık hissetti. Eşinin onu düşündüğünü, yalnız kalmasın diye babasını çağırdığını, sonra da içinin el vermeyip geri döndüğünü anlamıştı. Güvenin Sessiz Gücü Sabah olduğunda, güneş perdelerin arasından odaya süzülüyordu. Kayınbabası mutfakta çay demliyordu, Hatice de sessizce kahvaltı hazırladı. Eşi, masaya otururken gülümsedi: “Baba, senin sayende Hatice yalnız kalmadı, ama ben de dayanamadım, erken döndüm.” Kayınbaba tebessüm etti, “Ne güzel işte, gençsiniz, birbirinize alışkınsınız,” dedi. O an Hatice’nin içinde bir huzur yayıldı. Kısa süreli bir korku, yanlış anlaşılabilecek bir anı, yerini güvene, sevgiye bırakmıştı