Ben Hatice, henüz 2 yıllık evliyim

Kapı aralandı. Işığın ince bir çizgisi odaya süzüldü. Hatice’nin kalbi ağzına geldi, nefesini tuttu. Ama içeri giren, kayınbabası değil… eşiydi. Beklenmedik Dönüş Hatice yatağından doğruldu, gözlerine inanamadı. “Sen… sen erken mi döndün?” dedi şaşkınlıkla. Eşi gülümsedi, “Yolu yarıda bıraktım, içime sinmedi seni yalnız bırakmak,” dedi. Yorgun ama huzurlu bir ifadeyle yanına geldi. Hatice’nin yüzündeki şaşkınlık yavaş yavaş yerini sevinç ve rahatlamaya bıraktı. “Ben de… sen gidince çok huzursuz olmuştum,” diye fısıldadı Hatice. “Biliyorum,” dedi eşi, “babamla konuştum, o da merak etmiş seni. Sabah erken kalkıp köye gidecekmiş zaten.” Hatice’nin gözleri doldu.