Buna çok öfkelenen baba, evde onun adı bile anılmayacak diye yasak koymuştu.
Anne her gece evi terk eden oğlunun yatağına oturup yastığını koklayarak uyumuş.
“Oğlumun hasretine dayanamıyorum! Pek özledim, ne olur gidip arayalım, bulup getirelim” dese de, baba geri adım atmamıştı.
Aradan epey zaman geçmişti.
Oğlunun doğum günü o sene bir bayram günü ile aynı güne denk gelmişti.
Annenin hasret dolu ağlamaklı halini görünce dayanamadı baba:
“Şu adrese git, oğlunu gör” dedi.
Ve ekledi, “Adresi benim verdiğimi söyleme ama…”
Birkaç şey daha söyledi lakin anne duymuyordu bile, aklında bir tek adres kalmıştı.
Sevinçten uçuyordu.
HABERİN Devamını Okumak İçin Görsele Tıklayın
