Katarsis programına konuk olan Cansu Yetiştirdim'in açıklamaları şöyle;
. Eğer söylersen 'bana iftira atıyor derim' derdi, bu yüzden anneme bir şey diyemezdim. Daha tacizin ne olduğunu bile bilmiyordum. Bir baba evladına sarılır sever ama bir çocuğu yatağına alıp... Bu çok kötü bir şey, elleri vücudumda gezdiğinde hep ağlardım, çünkü korkardım. 'Baba lütfen yapma!' dediğimde bile beni dinlemiyordu, tacizine devam diyordu, çok korkunç bir şey! Evden kaçtım, inşaatlarda yattım, evimizin alt sokağındaki inşaatta kaldım, orada çalışan adamlar bana bir şey yapacak diye onlardan da korkup saklanırdım, sonra annem karakola gidip beni bulurdu, bu sefer evde dayak yerdim. Kaçmamam için bağlarlardı. Yemek yapıyordum, çamaşır yıkıyordum, üvey baba bakıyordum... Benim yaşıtlarım ise dışarıda oyun oynuyordu, ben sadece onları seyrediyordum, aksi olduğunda annem beni 'neden babana bakmıyorsun' diye dövüyordu.
Cansu Yetiştirdim hayat hikayesini anlatmaya şöyle devam etti;
bana bir gelinlik giydirdiler, gelinlik üstümden düşüyordu, ayakkabı ayağıma olmuyordu, çıkıyordu. Kocam, evlendikten 10 gün sonra askere gitti. Kocamın Yalova'da yaşayan ablası beni yanına aldı küçük kızına bakmam için. Kendisi de pavyonda çalışıyordu. Hatta pavyonun sahibiyle de dost hayatı vardı. Mide bulantılarım ve halsizliğim olunca hamile olduğumu öğrendim. Eşim ne mektup yazıyor, ne telefon ediyor, hiçbir iletişimim yok. Görümcem ve kayınvalidem beni kürtaj etmeye karar verdiler, doktor benimle tek konuşmak istedi, 'Bunu istiyor musun, bebeğini alalım mı?' dedi, 'Hayır' dedim, 'Neden alıyorsunuz bebeğimi?' Zaten bebeğimi aldırırsam bir daha bebeğim olmayacakmış. Zorla kürtaj yaptırmak istediler, ben çığlık atmaya başladım, görümcem bana bir tane yapıştırdı, sonra da doktorla konuşmalarını duydum, ertesi gün kürtaj için randevulaştılar. Anneme gittim, olanları anlattım ve 'Ben kaçtım' dedim. Kayınvalidem ve görümcem, iki gün sonra peşimden gelip anneme benim yalancı olduğumu söylediler, annem onlara inandı, beni yeniden onlarla gönderdi... Bu sefer görümcemin dostu beni taciz etmeye başladı, bir gün görümcem taciz esnasında yakaladı ve beni öldüresiye dövdü, karnım burnumdayken dışarı attı. Ben de yeniden anneme gittim. Eşim askerden dönünce de eşime beni eniştesiyle yakaladığını ve çocuğun ondan olmadığını söylemişler, o da beni bir daha arayıp sormadı..."
Cansu Yetiştirdim şu sözler ile devam etti; "Bu hayat beni kanser etti, hep içime attım, sağ göğsüm alındı, tedavi sürecim devam ediyor, bunlar yaşadıklarımdan dolayı oldu. Üzüntüden, kimseye sesimi duyuramamaktan, uğradığım tacizlerden, itilmekten kakılmaktan, sevilmemekten, dövülmekten oldu. Çünkü kimseye anlatamadım derdimi, kimse inanmadı bana Gökhan Bey!
, çocuğum açtı. Küçük olan çocuğum da bir şey yiyemiyordu çünkü yeterli beslenemediğim için sütüm gelmiyordu. Beni kimse sevmedi, yardım etmedi, inanmadı. Çok mücadele verdim... Yine kocamın eve hiç uğramadığı bir dönemdi. Onun arkadaşıyla karşılaştım, arkadaşı 'Abla uzak dur o adamdan, onun başka bir karısı ve kızı daha var' dedi. Eşime hesap sordum, o da ikinci bir hayatı olduğunu ama beni tercih ettiğini söyledi. Sonrasında eve daha sık gelip gitmeye başladı, meğer gözümü boyamak istemiş, beni geneleve satma düşüncesi varmış. Bir gün dedi ki 'Benim bir arkadaşım var, hanımıyla birlikte çalışıyorlar, çok lüks bir evleri var, sen de öyle yaşamak ister misin?' dedi. Ben de 'Neden istemeyeyim, çocuklarımın daha güzel bir hayatı olsun' dedim. 'O bayanla çalışmak ister misin? İnsanlarla muhabbet ediyor, iletişim kuruyor sadece' dedi. Beni aldı Bursa'ya götürdü, şık giyimli bir adam geldi, 'Kızımız bu mu?' dedi. Ben de epey ürkeğim, çünkü çok zor şeyler yaşadım. Meğer o adam genelev patronuymuş... Eşim 'Seni evine götürecekler, ben arkadaşla bir yere gideceğim' deyip beni onlara bıraktı. Bunlar beni geneleve getirdi. "
"Bir bahçede bir sürü ev vardı. Renkli renkli ışıklar, çıplak bayanlar vardı. Herkes dans ediyordu, camın dışında büyük bir erkek kalabalığı onları izliyordu. Sonra 'Abla' dediğimiz bayan beni yazıhanesine aldı. 'Bir şey yer misin?' dediler, ben de yemek istemedim, eşim gelecek zaten diye. Gözümü açtığımda sabahtı, yemeğe ne attılarsa uyumuşum. Ben hâlâ eşim gelecek sanıyorum. Günlerce uyukladım, bana ne veriyorlardı bilmiyorum, uyku esnasında benimle bedensel faaliyetler yaşandığının da farkındaydım. Eşim aradı beni, bir süre orada çalışmamı söyledi. Ben de istemediğimi, insanların benimle ilişkiye girdiğini anlattım, telefonu suratıma kapattı. Her gün işkence çektim, dövdüler, yemek vermediler... İğrenç Gökhan bey... İğrenç! Aynaya baktığımda kendimden tiksiniyordum, bir günde 50- 60 kişiyle ilişkiye girmek ne demek! O kokuyu banyo yapsam bile bedenimdem atamıyordum, insanlar ben ağlayınca paralarını geri istiyordu. Böyle olunca dayak yiyordum, 'Güler yüzlü ol' diyorlardı. Bazıları hayatından çok memnundu. Bir arkadaşım 'Ne olur onların dediklerini yap, yoksa çok kötü şeyler yaparlar' demişti. Ona gelen müşteriler ona kolonya getirirlerdi, meğer kız kolonya içiyormuş sıkıntıdan. 4 torunum var, damatlarım benim yaşantımı öğrendikleri için çocuklarımla fazla iletişime girmiyorum. 2-3 ayda bir misafir gibi gidip çay kahve içip evime dönüyorum. Damadımın biri beni İstanbul genelevinde gördü, hem de kızımla evliyken... Ertesi günü kapıya beni öldürtmek için adam dikti, ben de Edirne Genelevi'ne götürüldüm. Cinsellik benim için sadece zorla yapılan bir şey. Hiçbir şey hissetmiyorum bedenimle ilgili. Kadınsal bütün duygularım ölü, hiçbir duygum kalmadı. Lütfen kadınlarımızı üzmeyelim. Evet, evleniyoruz yuva kuruyoruz, mutlu olmak istiyoruz. Biraz duygu ve ilgi gösterin, şiddet uygulamayın lütfen. Hayatta tek istediğim bu, inanıyorum Allah bana bir gün nasip edecek. Kabe'ye gidemesem de Umre'ye gitmek istiyorum."
