Beş aydan uzun süredir komada olan genç bir kadının pansumanlarını değiştirirken,

Gerçek söylendiğinde odada derin bir sessizlik oldu. Genç kadının gözlerinden sessiz yaşlar süzüldü. Ne bağırdı, ne konuştu. Sadece başını yana çevirdi.

Bu hikâye sadece bir tıbbi vaka değildi. Bu, sistemin, ihmallerin ve sessizliğin nasıl bir insanın hayatını altüst edebileceğinin acı bir örneğiydi.

Ve hastane kayıtlarında artık onun adı sadece “refakatçisi olmayan hasta” değildi.

O, hayatta kalmıştı.

Ve gerçeğin ağırlığıyla yeniden yaşamaya başlamıştı.