Gülelim o zaman! (De.vamı Yor'umda)

Sürekli dua eder ve

öğrencilerden biri dua eder.

Allah'ım lütfen uğruna anneannem ölsün.. diye..

Babası bunu duyar ama seslenmez ve ertesi gün anneannesi ölür..

Çocuk yine:

Yarın dedem ölsün.. diye dua ederken

Babası bunuda duyar ve ertesi gün de ölür…

Çocuk bu defa:

Babam ölsün.. diye dua eder..

Adam bunuda duyar bir korku sarar, Sabaha kadar uyuyamaz..

Ertesi gün ölümü bekler ama..DEVAMİNİ OKUMAK İÇİN GÖRSELE DO/KUNUNUZ

Sürekli dua eder ve
Çocuğun biri dua eder.
-Allah’ım lütfen yarın anneannem ö’lsün.. diye..
Babası bunu duyar ama seslenmez ve ertesi gün anneannesi ö’lür..
Çocuk yine:
-Yarın dedem ö’lsün.. diye dua ederken
Babası bunuda duyar ve ertesi gün dede ö’lür…
Çocuk bu defa:
-Babam ö’lsün.. diye dua eder..
Adam bunuda duyar bir korku sarar, Sabaha kadar uyuyamaz..
Ertesi gün ö’lümü bekler fakat ö’lmez.
Akşam eve geldiğinde karısını ağlamaklı bulur
-Ne oldu der..
-Ne olacak bey.. Bugün bizim kapıcı ö’lmüş… :):
Devamı için görsellere tıklayarak ilerleyiniz

Ödünç Kitap
Sarışın bayan kütüphaneye gider ve kütüphane görevlisine:
- Merhabalar! Geçen hafta sizden ödünç aldığım kitap çok sıkıcıydı. Hayatımda bu kadar sıkıcı bir kitap okumamıştım. Ne biçim kitap bu? İçinde hep insanların ismi geçiyordu, diye sitem eder.
Kütüphane görevlisi kitaba bakar ve gülmeye başlar ve der ki:
- Durum anlaşıldı, biz de kim bizim 118 bilinmeyen numaralar telefon rehber kitabını yürüttü diyor, arayıp duruyorduk...

Adamın biri meyhaneden çıkmış tabii kafası da iyi. Yolda bir ayağı kaldırımda bir ayağı da yolda yürüyormuş. Başka bir adam bunu görüp yanına yaklaşmış, merakını gizleyemeden sormuş:
- Ya hemşerim, niye bir ayağın asfaltta diğer ayağın kaldırımda yürüyorsun, düzgünce yürüsen olmaz mı? demiş. Adam da ona:
- Hay aklınla bin yaşa! Ben de acaba ne zaman topal oldum diye düşünüyordum...

Akşehir kadısı keyfine düşkün bir adammış. Akşehir'de halkın yanında içki içemeyeceğini iyi bilen kadı efendi, canı içmek isteyince; şarap şişesini alıp, bağlara gidermiş. Kadı efendi bir gün şarap şişesini alıp bağlara gitmiş, kendisini kimsenin görmeyeceği bir yere varınca; şarabını içmeye başlamış. İyice sarhoş olan kadı efendi, cübbesini, sarığını bir yere fırlatıp atmış ve kendisi de sızıp kalmış. Nasrettin Hoca'nın da bir cübbeye ihtiyacı varmış. Üstündekiler epey eskiymiş. Yerlere atılmış cübbeyi görünce hemen alıp sırtına giymiş. Kadı akşama doğru ayılmış, bir bakmış ki; cübbe yok. Cübbesini arayan kadı efendi, bulamayınca; çalındığını sanmış. O halde evine gelen kadı efendi, adamlarına emir vermiş:
- Yarın sabah kimin sırtında benim cübbeyi görürseniz; hemen yakalayıp getirin!

Ertesi gün çarşıyı pazarı dolaşan kadının adamları, bir bakmışlar ki; kadının cübbesi Nasreddin Hoca'nın sırtında. Bunu gören adamlar, Hoca'yı apar topar yakalayıp kadının huzuruna getirmişler. Kadı cübbeyi tanıyınca sormuş:
- Hoca efendi, bu cübbeyi nerden buldun?

- Dün bazı arkadaşlarla bağda dolaşıyorduk. Bir de ne görelim? Saçı sakalı ağarmış, şöyle sizin gibi kelli felli bir adam, zil zurna sarhoş olmuş yatmıyor mu? Yanında da içilmesi haram olan koca bir şişe şarap da var. Cübbesini sarığını çıkartıp atmış. Bu halde oralardan bir hırsız geçecek olsa cübbeyi çalacak. Buna meydan vermemek için cübbeyi aldım. Sahibi çıkınca hemen çıkarıp vereceğim. Şahitlerim de var.
Kadı şöyle sakalını bir sıvazladıktan sonra biraz düşünmüş ve demiş ki:
- Sen o cübbeyi sağlıkla giymeğe devam et Hoca efendi, o cübbenin sahibi çıkmaz...

İçkinin yasak olduğu, bu yasağın bütün şiddetiyle devam ettiği bir sırada Bekri Mustafa'yı elinde şişeyle zil zurna sarhoş yakalayıp, o zamanın düzenliğini sağlamakla yükümlü Bostancıbaşının yanına çıkarmışlar. Bostancıbaşı hiddetten kıpkırmızı kesilip:
- Ulan zındık herif, bu zıkkımı utanmadan nasıl içtin?

Bekri Mustafa, hiç istifini bozmadan cebindeki rakı şişesini çıkarıp dipledikten sonra:
- İşte böyle içtim Bostancıbaşı, demiş.

Sultan Murat devrinde ayyaş Bekri Mustafa, meyhaneden zilzurna sarhoş çıkmıştı. Devriyeler peşine takılıp kendisini kovalamaya başladılar. Kurtulamayacağını anlayan ayyaş Bekri Mustafa, kendini kaldırıp havuza attı. Devriyeler havuzun kenarına gelip:
- Haydi çık oradan, dediklerinde Bekri Mustafa:
- Ben karada değil, deryadayım. Bana Kaptan Paşa karışır, diye cevap verdi.

II. Abdülhamit zamanında Enderun'da Tıfli lakabı ile meşhur bir zat vardı.
Bir gece körkütük sarhoş olmuş ve Karacaahmet mezarlığına giderek, ölen arkadaşının başında nara atmış ve kahkahalarla gülmeye başlamıştı. Ancak bölgenin güvenliğinden sorumlu subaşı kendisini yakalayıp karakola götürür.
Komiser Tıfli'yi şöyle bir süzdükten sonra sordu:
- Gece yarısı mezarlıkta ne işin vardı?
- Arkadaşıma üç İhlas, bir Fatiha okuyordum, komiserim, dedi.
Bu duruma öfkelenen komiser:
- Ulan, nara atarak ve kahkahayla Fatiha okunduğu nerde görülmüştür? deyince Tıfli şu cevabı verdi:
- Komiserim sen bilmezsin, orada yatan ancak bundan anlar.

Bir Japon, New York'ta bir bara girip oturur. Sol avucunu açıp sağ eliyle avucunun içine telefon tuşlar gibi yapar sonra sol elini kulağına getirip konuşmaya başlar. Barmen meraklanıp yanına gelir, sorar:
- Ne yapıyorsun?

Japon:
- Japonya'dan yeni bir buluş. Artık cep telefonu kullanmak yok. El telefonu var, diyerek elini açar gösterir.

Avucunun tam ortasında ufak bir hoparlör vardır. Barmen:
- İnanmıyorum. Böyle bir şey olamaz.

Japon:
- Göstereyim. Bana bir telefon numarası söyle.
Barmen numarayı söyledikten sonra, Japon yine avucunun içini tuşlayıp elini kulağına getirir. Biraz bekledikten sonra elini barmene uzatır:
- Konuşabilirsin, der.

Barmen Japon'un elini kulağına getirir:
- Joe? Sen misin? İnanmayacaksın ama şu anda seninle bir Japon'un elinden konuşuyorum. Hayır sarhoş filan değilim. Neyse sonra anlatırım. Haydi hoş çakal, deyip Japon'un elini bırakır. Hayretler içinde, “Harika bir şey bu! Pahalı mıdır?” Japon:

- Biraz ama değer, der, sonra içkisini ısmarlar. Ama sonra birden, “Affedersin tuvalet ne tarafta?” diye sorar. Barmen tuvaleti işaret eder. Japon kalkıp gösterilen kapıdan girer. Aradan 5 dakika geçer ama Japon dönmez. 10 dakika geçer… Barmen merak etmeye baslar. 20 dakika geçtikten sonra barmen, başına kötü bir şey mi geldi diye düşünüp tuvalete gider. Japon’u yerde görür. Pantolonu dizlere kadar indirilmiş, arkasında bir tuvalet kâğıdı, öne doğru eğilmiştir. Barmen:
- Aman Tanrım! Sana ne oldu böyle? Saldırıya mı uğradın? Yaralandın mı?

Japon:
- Hayır. İyiyim. Japonya’dan uzun bir faks alıyorum, o kadar.

Adamın biri her gün akşam meyhaneye gelip, sarhoş olana kadar içki içiyor hesabını ödeyip

– Ah şu flüt, deyip öyle gidiyormuş.

Bu durum aylarca aynı şekilde devam etmiş. Meyhanenin sahibi artık dayanamamış, Bir gün adamdan müsaade isteyip masasına oturmuş.

– Özür dilerim beyefendi, rahatsız etmek istemem ama merakımı hoş görün size bir şey sormak istiyorum.

– Buyurun sorun.

– Meyhanemize aylardır istinasız her akşam geliyorsunuz, mekan sahibi olarak teşekkür ederim iyi bir müşterisiniz. Fakat neden her akşam hesabı ödeyip giderken ‘Ah şu flüt’ diyorsunuz, çok merak ettim...

Deyince adam derin bir ahhhhhh ahh... çekmiş ve anlatmaya başlamış.

– Bundan seneler önce bizim orkestramız vardı, bende bu orkestranın flütçüsüydüm. Bir konser vermek için bir ülkeye gittik. Konserimizi çok beğendiler, alkışladılar, çiçek attılar, oda yetmedi herkesin müzik aletinin içine altın doldurdular. Benimki ufacık bir flüt içine hiçbir şey sığmadı, davulcu filan herkes köşeyi döndü, hepsi de orkestrayı bıraktılar. Ben bağrıma taş bastım hiç bir şey söylemedim, paradan daha önemli şeyler vardı çünkü, yeni bir orkestra kurdum, yetiştirdim ve konser vermek için başka bir ülkeye gittik, orada da konserimizi çok beğendiler, elleri şişene kadar alkışladılar oda yetmedi herkesin müzik aletinin içine değerli taşlar, paralar doldurdular benimkisi ufacık bir flüt yine hiç bir şey sığmadı. Yine sesimi çıkarmadım bağrıma taş bastım. Neyse yeni bir orkestra daha kurdum eğittim ve konser için başka bir ülkeye gittik. O ülkenin müzik tarzı çok farklıymış. Konserimizi hiç beğenmediler. Yuhaladılar, çürük domates attılar, bütün bunlar yetmiyormuş gibi bir de sahneyi işgal edip müzik aletini bilmem nerelerimize ittirmeye çalıştılar...

Konuşmasını kesip kısa bir sessizlikten sonra,

- Arkadaş, yine ben şanssızdım...

Reklamlar

Gülelim o zaman! (De.vamı Yor'umda)

Bunları da İzleyebilirsiniz